نام کردستان در سرزمین پهناور ایران به یکی از استان‌های غرب کشور تعلق گرفته است که بیش از نوددرصد مردمانش کُردزبان هستند، اما کُردها فقط در این استان ساکن نیستند. تمام ساکنان استان کرمانشاه و اکثریت قریب به اتفاق ساکنان استان ایلام، بخشی از استان لرستان و نیز حدود نیمی از مردمان استان آذربایجان غربی نیز کُردزبان هستند و البته جمعیت قابل توجهی از کُردها در استان خراسان شمالی در شمال شرق ایران سکنا گزیده‌اند و این بخش مردمانی هستند که قرن ها پیش از سوی حکمرانان کشور برای پاسداری ازتمامیت ارضی ایران بزرگ، از غرب کشور، به آن ناحیه کوچ داده شده‌اند. اینان علاوه بر بخش‌های کوچکی از کردهایند که در استان‌های همدان، گلستان، گیلان و نواحی مرکز کشور پراکنده‌اند. با وجود مشترکات بسیار زیادی که مابین کُردهای ایران وجود دارد، تفاوتهای فرهنگی نیزدرمیان آنان به چشم می‌خورد از جمله تفاوت گویش بین کردها از ماکو گرفته تا مهاباد، سنندج، کرمانشاه و ایلام و البته خراسان شمالی که گویش کُردی کرمانجی آنان به زبان کردهای ارومیه و بخشی از آذربایجان و کُردهای ترکیه و شمال عراق شبیه‌تر است و یا تفاوت گویش‌های کُردی ایلام و کرمانشاه از لک‌ها گرفته تا منطقه اردلان نشین سنندج و نیز تفاوت مذهبی و حتی دینی بین شیعیان و سنی‌ها و مردم پیرو یارسان و ادیان دیگر در استان کرمانشاه. علاوه بر این، تشابه و تفاوتهای عمده ای به لحاظ اقتصادی نیز وجود دارد. می‌توان مدعی شد که با وجود تفاوت های اندک، غالب مناطق کردنشین ایران به لحاظ شاخص‌های توسعه پایدار در یک سطح بوده و می‌توان آن‌ها را جزو مناطق توسعه نایافته و یا با اندکی اغماض جزو مناطق کمتر توسعه یافته به حساب آورد.
بیشتر بخوانید »توسعه کردستان: اعداد و ارقام سخن می گویند!
