نگاهی سیاه سفیدی، تخریبی و حذفی به هم

نوشته های مشابه

نگاهی سیاه سفیدی، تخریبی و حذفی به هم ؛

یوسف سلیمان‌زاده

بسیاری از افراد جامعه به خصوص در کشورهای خاورمیانه از دو مشکل اساسی رنج می برند که این دو معضل سبب شده به جای این که عملکرد افراد تعاون در بر و تقوی در راستای عمران و آبادانی جوامع گردد زمینه ساز هر چه بیشتر فساد در بخش های مختلف جامعه می شود.

رویکردی تخریبی، حذفی، نگاه صفر و صدی و سیاه و سفیدی آحاد جامعه بهم، سبب تنوع و تکثر فکر در جوامع به جای رشد و شکوفایی و ارتقای سطح توانمندی اجتماعی، و زمینه ساز تقابل در میان احزاب و گروه ها و افکار مختلف گشته است، به گونه ای که هر فکری موجودیت خویش را به جای این که بر ستون‌های حجت، بنیان نهد آن را در حذف و تخریب دیگران جستجو می کند.

تاملی در مجادلات گروه ها در فضای مجازی و همچنین مشاجرات فضای حقیقی و کشمکش ها و نزاع های موجود در بستر خاورمیانه بیانگر این واقعیت است که همه با وجودی که خویش را یا منتسب به مبانی دین یا اصول و مبانی حقوق بشری جهان شمول می نمایند ولی در ساحت عمل با آن فرسنگ ها فاصله دارند.

کسانی که رسانه در اختیار دارند ‌و از زور قدرت بهره مند، با نگاهی قهری و از بالا چنین رویکرد تخریبی و حذفی را بر دیگران تحمیل می کنند و دیگرانی هم که در مقام ضعف هستند هر وقت فرصت پیدا کنند با شعارهای آزار دهنده و حمله به مقدسات مخالفان ( پاره نمودن عکس و تصویر) همان رویکرد حذفی و تخریبی را بروز می دهند.
سخنان یک مجری در رسانه ی ملی که مخالفان فکری خویش را به جای این که دعوت به تعاون و همکاری و همفکری نماید آنها را تهدید به اخراج از کشور می کند و یا یک استاد دانشگاه که با سخنان زشت و رکیک( جنسی) مخالف فکری خویش را می آزار می‌دهد، نمونه بارزی از این معضل بزرگ اجتماعی است که با تقسیم بندی های خودی و غیر خودی در اجتماع و بروز شکاف های عمیق اجتماعی زمینه ساز هر چه بیشترِ فروپاشی جامعه و فساد بیشتر می گردد.

در کنار این مشکل بزرگ که در بزنگاه های مختلف و در شرایط حساس، نمود و بروز پیدا می کند با هم بودن های مصلحتی و تحملِ هم نه به خاطر اعتقاد و باور قلبی بلکه از روی اجبار و به خاطر مصلحت، درد دیگری در پیکر جوامع خاورمیانه است که افراد و گروه ها و احزاب همدیگر را نه به خاطر اعتقاد و باور درونی بلکه نفاق گونه و از سر اجبار و مصلحت و در بسیاری مواقع به خاطر بقای خویش و حفظ همان نگاه آمرانه تحمل می کنند.
به عنوان مثال مجری شبکه تحت هجمه در فضای مجازی و حقیقی عذر خواهی می کند و چه بسا دیگری هم به توجیه و تاویل سخنانش بپردازد و یا عذر خواهی کند ولی تا وقتی که این دو درد بزرگ در میان جوامع وجود داشته باشد فرقی ندارد چه کسی در قدرت است، حتی اگر جای اقویا و ضعفا هم عوض شود در بر همان پاشنه چرخیده یا از روی اجبار و به خاطر مصلحت بقا همدیگر را تحمل می کنیم و یا از هر فرصت ممکن به جهت تخریب و حذف هم بهره می گیریم.