خود تحریمی فرهنگی در عصر جهانی شدن با صلح ملل منافات دارد
یکی از عوامل پیوند دادن ملتها به همدیگر و تعیین سرنوشت و نحوه زندگی آنها؛ بحث جهانی شدن می باشد. اصولاً جهانی شدن به معنای حرکت کشورها و ملل به سمت جهانی واحد تعبیر شده است که همه مسائل، مطالبات و آمالشان در سطح جهانی مطرح شده همزمان در آن، آزادی سرمایه گذاری و کسب و کار رایج بوده، اطلاعات و تکنولوژی حرکتی روان داشته و مراودات فرهنگی نیز در بالاترین شکل ممکن با هدف ابراز وجود فرهنگها و نهایتاً یکدستی و انسجام جهانی اتفاق می افتد. پدیده ای که حتی بطور نمادین مورد توجه سیاستمداران هم قرار گرفته گاهاً ارتباطات و تعاملات سیاسی را از این مجرا برقرار میکنند.
در کشور ما علی رغم اینکه یکی از غنی ترین کشورهای فرهنگی و تاریخی جهان بوده و دارای سرمایه های عظیم انسانی و منابع طبیعی فراوان و گوناگون می باشد متاسفانه در روند جهانی شدن سیاست، تبادلات فرهنگی و تقسیم کار جهانی و سرمایه گذاری در خارج از مرزهای ملی از قافله عقب افتاده ایم بطوریکه از نظر شاخصهای جهانی شدن از جنبه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که در فاصله سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ توسط کوف ارزیابی شده است در بین ۱۲۲ کشور در رتبه ۱۱۵ هستیم.
خود تحریمی فرهنگی در عصر جهانی شدن با صلح ملل منافات دارد
در کنار محدودیتهای گسترده ای که در بخشهای مراودات تجاری و سرمایه گذاری خارجی ،بالا بودن تعرفه ها، موانع روابط سیاسی، عدم حضور تعدادی از سفارتخانه ها در کشور، پایین بودن تعداد سازمانهای بین المللی و عدم همرامی با تعدادی از هیأت های سازمان ملل متحد مانند سازمان تجارت جهانی و… که همگی جزو شاخصهای سنجش جهانی شدن هستند بایستی به معیارهای فرهنگی جهانی شدن اشاره کنیم که ضعف شدید در این زمینه هم مانع از گسترش عقاید، اطلاعات و حس صلح طلبی و عزت و شکوه ایرانی در نزد سایر ملل دنیا شده است. برای نمونه یکی از معیارهای جانبی جهانی شدن اجتماعی، بحث میزان حضور “رستوران مک دونالد” در کشورهای مختلف است. این رستوران که مالکان آن آمریکایی هستند در ۱۱۹ کشور جهان بالای ۳۵ هزار شعبه دارند اما ایران از معدود کشورهایی است که هنوز برای حضور این سرمایه گذار خصوصی مجوزی صادر نکرده است. بدون شک حضور چنین سرمایه گذاری در کشور ما میزان تمایل ایرانیان به صلح جهانی و مراودات فرهنگی و اقتصادی و حتی سیاسی را نشان خواهد داد و حاوی این پیام برای جهانیان خواهد بود که مسئولان ایرانی در سطح بین المللی، محدودیت و ضدیتی با هیچ ملتی ندارند و تنها در سطح حکومتهای متخاصمی که منافع ملی کشور را به خطر می اندازند از مرزهای جغرافیایی و فرهنگی شان محافظت می کنند.
بنابراین در شرایطی که تحریمهای اقتصادی آمریکا، جهانی شدن را در نزد مدعیان اصلی این پدیده غالب دنیای امروز به چالش کشیده است ما نباید تحریمهای اقتصادی را با خود تحریمی فرهنگی و اجتماعی پاسخ دهیم و دایره خصومت ها را به میان ملتها گسترش داده، پتانسیلهای فرهنگی و تاریخی هزاران ساله کشور را قربانی سیاستهای زورمندانه و منفعت گرایانه آمریکائیها و افکار جنگ طلبانه تعدادی از افراطیون داخلی بکنیم. این واقعیت را هم باید بپذیریم که در عصر ارتباطات و جهانی شدن، کشورها و ملتهایی برنده خواهند بود که جهان ذهنی و دایره فکری خود را گسترش داده جنگ واقعی را به رقابتهای فرهنگی، علمی، تکنولوژیکی و اقتصادی کشانده افکار و اندیشه های جهانی را از مسیر اقتدار ملی مسلط گرداند.
- گلایە بانوان از وضعیت مدیریتی ورزش و جوانان - آذر ۱۳, ۱۴۰۳
- ژاپن برای احیای دریاچه ارومیه ۴.۶ میلیون دلار به ایران اهدا کرد - آذر ۱۳, ۱۴۰۳
- بۆ؛ ف . ی . . . - آبان ۲۹, ۱۴۰۳