قبل از وقوع کرونا شرایط اقتصادی و بی کاری با معضل جدی روبرو بود، شرکت ها، کارخانه ها، بنگاه ها و بازارهای اقتصادی وضعیت چندان مناسبی نداشتند تا جاییکه تمامی کالاهای موجود در بازار و خودرو و مسکن با چند برابر قیمت بدون هیچ نظارتی بی سامان اوج گرفته بود و زندگی در کام برخی و شاید اکثریت عامه مردم تلخ و سخت احساس می شد، و تنها توجیه این بحران اقتصادی، جنگ نرم تحریمها بود که به شکل فزاینده ای مناسبات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مردم را تحت شعاع قرار داده بود.
در بحبوحه این تحریم ها و فشارهای اقتصادی، #کرونا ویروس، بحرانها را فجیعانه همراهی نمود و روزگار را دردناک تر، زندگی ها تلخ تر و جانها را تهدید و به کام مرگ فرستاد که کماکان با قدرت کشندگی و مهار ناپذیری بدون هیچ درمان و علاجی در حال گستردگی است، حصر و حبس خانگی را تنها تدابیر امنیتی و تنها راه حل می دانند، تصوری تلخ و ناگوار که در انتظار و افکار کسی محتمل نبود، همزمان با برهه ای کرونا دامن گیر مردم شد که بیش از هر زمانی بی کاری و فقر و فلاکت بر زندگی مردم سایه افکنده بود و اگر هم اندک امیدی به پایان بخشیدن تحریم ها در اذهان مردم شکل گرفته بود، کرونا این خیال پردازی را نیز از مردم گرفت، و از تمام زاویه ها زندگی را عملا ساقط نمود.
کرونا در گام اول زندگی و سلامت مردم و در گام دوم کسب و کار مردم را هدف قرار داد، بی کاری که پیش از این بحران خود بحرانی ترین معضل عوام بود، حال پدیده کرونا مزید بر علت شده است، زعم بر آن است که روزگار دیگر بر پاشنه قبلی نخواهد چرخید و به نظر می رسد به شرایط # پیشا کرونا باز نخواهیم گشت، و اگر این بحران کنترل نشود در محدوده کلی تمام جوانب بنبادین تغییر خواهند کرد، و تنها دولت و مجلس هستند که با مصوبات و تدابیر و تصمیمات عاجل می توانند اثرات و تبعات این بحران را کاهش دهند که این شرایط اغلب قشر کارگر و بازاری و گروه های کم درآمد و روزمزدان را در بر می گیرد.
با دور نمایی از اقدامات دولت و مجلس آنچه بدیها قابل تصور است معادلات پسا کرونا از سوی دولت با واکنش اثربخشی همراه نخواهد بود و مثل همیشه دولت نظر خود را بر مردم می افکند تا اوضاع خود را با پلکانی دیگر ترمیم و تأمین نماید، طوری که مردم به جای اعتراض برای بنزین و نهاده های خوراکی، ارز و دلار صف ها می کشند و از ترس اینکه فردا گرانتر نشود امروز و حال و روز خود را مسموم می کنند، به نوعی با شوک های وارده از دولت مواجهه و گیج می شوند و این تنها فرصتی ست که مورد هدف قرار می گیرند و تا به خودشان می آیند بار دیگر اجناس و کالاها از شدت گرانی سر به فلک می کشند.
از سوی دیگر #پیشاکرونا در ایران خود با اقتصادی معیوب همراه بود، بالا بودن نرخ تورم و بی کاری، بدهی فزاینده دولت، عدم بازگشت تسهیلات خواصین، بحران صندوق های بازنشستگی، کاهش درآمدهای ارزی و… مواردی هستند که دولت راهکاری راهبردی جهت گذر از آنها نداشت، حال تحت تأثیر #کرونا ویروس مدیریت ها بحران زده و فاجعه جدی تری اقتصاد ایران را تهدید می کند، بودجه دولت در قبل از کرونا با ۴۰ درصد کسری تحویل مجلس گردید و بهای نفت بر مبنای هر بشکه پنجاه دلار محاسبه شد، که پر واضح است هیچ کدام تحقق نمی یابد و با توجه به وضعیت نامساعد بنگاهها و شرایط نابسامان بازار اقتصادی و کساد مبادله های مالی و ناتوانی در بازپرداخت تسهیلات بانکی، می توان پیش بینی کرد فشارهای بی سابقه ای بر ملت و دولت خواهد آمد و برای برون رفت از این سیل فشارها لازم است دولت تصمیمات هوشمندانه ای اتخاذ نماید، آینده روشن اقتصاد ایران مستلزم تصمیمات امروز است.
بنابراین بر اساس تدابیر و راهکارهای اندیشیده شده امروز، می توانیم تصویری از جهان #پساکرونا در ایران داشته باشیم، آنان که روی صندلی گرم و راحت خود قرار گرفته اند و هیچ چشم اندازی از تبعات آتی این ویروس ندارند، از رشد فزاینده فقر و فلاکت و بی کاری ناشی از این بحران خبر ندارند یا خود را بی خبر جلوه داده اند و یا اینکه خود و مردم را به دست مقدرات سپرده اند و خیال می کنند به پیشا کرونا باز خواهیم گشت، کشور را به یک ورطه خطرناکتر وارد خواهند ساخت.
برای رویارویی با پدیده مهلک کرونا یک عزم ملی توأم با تمهیدات دولت و مجلس می طلبد، تداوم ناکارآمدی و ناکارایی برخی مسئولین در مصاف با بحران کرونا منجر به بحران ها و آشفتگی های دیگر در نظام اجتماعی خواهند شد، همچنین با تداوم فروپاشی اخلاق عمومی، بسط شکاف اجتماعی، فرسایش سرمایه های اجتماعی، بی توجهی دولت به ملت به ویژه اقشار آسیب پذیر و کم درآمد و بی درآمد نمی توان بر این بحران کرونا فائق آمد.
نباید از واقعیت گریز نمود که طی این مدت کرونا ثابت کرد که همه گروه های سنی را در می نوردد، فردگرایی و جمع گرایی خودخواهانه و مستبدانه امکان تاب آوری در برابر کرونا را ندارد، در مواجه با بحران کنونی تنها حفظ همبستگی اجتماعی باید مبنا و اصل قرار گیرد و این هدف زمانی تحقق پیدا می کند که هویت و شخصیت همه شهروندان بایستی بدون تبعیض مورد پذیرش قرار گبرد، مراقبت از ضعیفان و ناتوانان ( سالخوردگان و سالمندان) ،حمایت از گروه های کم درآمد که درآمد ثابت و مشخصی ندارند، دسترسی به رسانه ها و سعی در آگاهی بخشی، شکل گیری نهادهای مدنی، حمایت دولت از نهادهای ذی ربط برای مدد رسانی کافی به مردم، تشکیل ستاد مبارزه با بحران (متشکل از فعالان مدنی، اعضای شورای شهر و در رأس آن فرمانداری ) از اصول فرآیند همبستگی اجتماعی می باشد.
“دورکیم جامعه شناس فرانسوی استدلال میکند، تقسیم کار بهتدریج پایه اصلی به هم پیوستگی اجتماعی میشود و با گسترش تقسیم کار مردم بیش از پیش به یکدیگر وابسته میشوند. او معتقد بود که در فرایند تقسیم کار است که جامعه میتواند پیوسته و نهایتاً به آرامش و تعادل دست یابد. چنین جامعهای بهنجار و طبیعی است، زیرا انسجام وثبات دارد.”
با نگاهی به شیوع روز افزون انتشار کرونا و اینکه هنوز هم کرونا کنترل نشده است و آمار روزانه صدها و هزاران نفر ابتلا و صدها مورد فوتی در رسانه ها منتشر می شود،
کمیته اطلاع رسانی ستاد ملی مقابله با کرونا دستور بازگشایی اصناف مشروط به رعایت پروتکل های بهداشتی و رعایت فاصله گذاری هوشمند داده شده است، آنچه آشکارا از این دستور برداشت می گردد این است که دولت هیچ تعهدی در قبال بازاربان و اصناف ندارد، بحران کرونا که بازاریان را به حالت تعطیل و نیمه تعطیل درآورده بود و علی رغم وعدههای زیادی از طرف مسئولان و مدیران وزارتخانهها و سازمانهای مختلف از لزوم حمایت همهجانبه از فعالان صنفی و بازاریان این وعدهها تحقق پیدا نکرد و دولت بدون توجه به شیوع بیشتر انتشار کرونا، بازار را مثل قبل به روی مردم باز کرد، همزمان با دستور بازگشایی بازار، فاصله گذاری اجتماعی هوشمند( گام دوم مبارزه با کرونا) نیز در دستور کار دولت قرار گرفت ولیکن آنچه انتظار می رفت پروتکل های بهداشتی رعایت نگردید و در بسیاری از کلان شهرها موارد جدیدی از ابتلا به کرونا مشاهده شد، و اگر توصیه قرنطینه خانگی ( گام اول مبارزه با کرونا) همچنان تنها راه حل و مؤثرترین راه مقابله با کرونا بر سر زبان مسئولان قویا باقیست، ظن بر آن می رود شروع کار اصناف و بازاریان و حضور گرم مردم در بازار یعنی شکستن قرنطینه، تداوم زنجیره کرونا و شکلی دیگر از فاجعه کرونا را به تصویر می کشاند.
علی ای حال امید بر آنیم جامعه روشنفکر و اندیشمند، نهادهای مدنی و سیاست گذاری در این بحران ورود کنند و با نقد اثر بخش خود تصویر کاراتری را از جهان پساکرونا مقابل ملت ایران قرار دهند.
این بار قبول کنیم که سعی در سازش های سیاسی، توافق هسته ای، گفتارها و توصیه های خالی از حقیقت احزاب سیاسی نمی تواند گره گشای چنین بحرانی باشد، امیدواریم با تدابیر و تمهیدات کارا، عزمی راسخ برای اصلاح جزم گردد و نقطه پایانی بر این روند گذاشته شود و با امید به همبستگی ملی از این بحران گذر خواهیم کرد.
- موج ترافیک عظیم در شهر سقز و فقدان حداقل تدابیر از سوی مسئولین ترافیک - آبان ۳, ۱۴۰۳
- راز معابر مارپیچی شهرک کارکنان شهرداری شهرک دانشگاه سقز - شهریور ۲۰, ۱۴۰۳
- نظم و نظام در نظام مهندسی سقز لنگ میزند . . . - مرداد ۳۰, ۱۴۰۳