اعتراض حق قانونی مردم است مطالبات مردم ضد حکومتی نیست

نوشته های مشابه

اعتراض حق قانونی مردم است
مطالبات مردم ضد حکومتی نیست

منصور شیخی

یک راست وسط خال اعتراض، ماده‌ای به نام اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد که می‌گوید؛
تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل مبانی اسلام نباشد آزاد است.
اما قانونگذار برای برگزاری چنین تجمعاتی موادی دست و پا گیر را جلو پای شهروند معترض گذاشته است که عطایش را به لقایش می‌بخشد.

باید اعتراف کرد هیچ اعتراضی از آرامش روحی اجتماع و بسترهای مناسب آن آغاز نشده و در کل ماهیت اعتراض خشم و ناراحتی بوده و نطفه‌ آن قاعدتا پس از عدم دریافت پاسخ مسئولین به مطالبه‌گری به روش‌های دیپلماتیک و “گفتمان‌ محوری” شکل می‌گیرید و اگر این اعتراض توام با آرامش با یک هارمونی موسیقیایی انجام میشد که نامش اعتراض نبود، هرچند اعتراض به شرط داشتن اساسی فرهنگی در یک سیاست که بلافاصله پس از شنیدن آن به رفع نواقص و پاسخی کابردی بپردازد، می‌تواند حتی در قالب رقص و موسیقی انجام شود که امروز در بسیاری از کشورهای جهان نمونه آن را مشاهده می‌کنیم. اعتراض حق قانونی مردم است مطالبات مردم ضد حکومتی نیست

سوال؛
اعتراض به چه چیزی؟
جواب؛
خانواده‌ای را تصور کنید که اعضای آن با دستپخت مادری غذا می‌خورند که هر بار ایرادی در طعم و رنگ آن می‌یابند، آنقدر این ایرادات تکرار و تکرار می‌شود که حتی کودک هم به کارشناس پخت و پز تبدیل می‌شود و برای رسیدن و دستیابی به غذایی ایده‌آل مجبور به اعتراض می‌شود.
حال خانواده‌ای دیگر را تصور کنید که غذای مادر خوش طعم و کاملا مورد رضایت اهالی آن است، در چنین شرایطی اعضای خانواده با رفتارهای اعتراضی آشنایی ندارند چون اساسا هیچ کمبود یا ناکوکی‌ای برای مطالبه یا اعتراض وجود ندارد و اصطلاحا روال بر وفق مراد است، پس اعتراض در زمان کمبود معنی پیدا می‌کند و در زمان مطلوب ماهیت آن خنثی است‌.اعتراض حق قانونی مردم است مطالبات مردم ضد حکومتی نیست

سوال؛ چه زمانی یک اعتراض به تنش منجر خواهد شد؟
جواب؛ قانونگذار می‌بایست موضوع اعتراض را در اصل ۲۷ به صورت جزئی‌تر و موشکافانه‌تر بررسی و تبصره‌های آن را بر اساس دامنه یک اعتراض تعریف می‌کرد.
قطعا هر اعتراضی در جهت اصلاح وضعیتی ناهنجار شکل می‌گیرد و در صورت رفع موضوع، این اعتراض خاموش ‌و چه بسا به سمت اعتماد عمومی سوق داده خواهد شد پس با داشتن نگرشی مثبت به هر اعتراض و جدا نکردن معترض از عنوان شهروندی و تعریف عنوان غیرخودی و دشمن برای او و ترجیحا اختصاص مکانی به عنوان محل اعتراض به او مانند استادیوم‌های ورزشی یک شهر، هم می‌توان صدای او را شنید و هم از آسیب‌های غیره منتظره و خسارت‌ها و تلفات که شاید کسانی در کمین طراحی و کانالیزه کردن آن به سمت خشونت و آسیب به شهروندی که کنترل اوضاع را از دست داده است باشند، پیشگیری نمود.

تجربه نشان داده است هر زمان یک اعتراض به صورت مدنی از طرف شهروندان مطرح نشود و متقابلا به شیوه مدنی از طرف مسئولین پاسخ داده نشود و در حل آن اهتمام ورزیده نشود، ضررهای جبران ناپذیری در عواقب آن شامل طرفین یعنی شهروند و مسئول خواهد شد.