تو یک فریب خورده سیاسی هستی ؟

نوشته های مشابه

تو یک فریب خورده سیاسی هستی ؟

پوپولیسم یا عوام گرایی دارای محتوی ای ساده بوده که در فرایندی سیاسی به عنوان ابزاری عالی با دموکراسی ترکیب شده و اهرمی مناسب برای رسیدن به “قدرت” که مقصد نهایی یک فرد یا حزب یا یک جریان سیاسی است، می باشد.

اما عوام چه کسانی هستند که فریب خورده این فرایند محسوب می شوند؟

اساسا طیفی همگن از مردم یک اجتماع با خصوصیاتی مشترک یا بهتر بگوییم مشکلاتی مشترک مانند: فقر، بی سواد، بی کاری، قرار نداشتن در چارت تقسیم قدرت و نداشتن کمترین سهم از ثروت و رفاه اجتماعی، قرار دارند.
این افراد به واسطه عدم توجه به نیازها و مطالباتشان از طرف دولت، در معرض آسیبی جدی قرار داشته و در بستری مناسب و آماده در قوّه شنیداری، مهیای نشستن و شنیدن پای درد دلهایشان توسط یک فرد با خصوصیاتی کاریزمایی هستند.

حال افرادی سودجو به صورت فردی یا وابسته به جریانی حزبی، در زمان انتخابات این فرصت را غنیمت شمرده و به اصطلاح قلاب خود را به این رودخانه پر از فرصت می اندازند و هر یک نفر از افراد این اجتماع را در شمایل یک برگ رای می بینند.

در سطحی جهانی می توان پوپولیسم ترامپی با ترکیبی ملی گرایانه را مثال زد و در سطح کشوری نیز می توان پوپولیسم احمدی نژادی را در “یارانه احمدی نژادی” و “مسکن مهر احمدی نژادی” که بر اساس نیاز شدید قشر مستضعف از دهک های پایین شکل گرفت، را مثال زد که دستاورد این دو سیاست که بنیادی عوام فریبانه داشت، لطمات جبران ناپذیری بر پیکر اقتصاد ایران وارد نمود.
یا در دوره روحانی می توان به کلید مشهور او که برای نجات اقتصاد ایران و اوضاع معیشت ایرانی در دست گرفته بود اشاره کرد که در بستر مناسب فقر عمومی این کلید را به دست گرفت و وعده ای سه ماهه را برای گشودن در بهشت رفاه اجتماعی تعیین نمود.

در پوپولیسم استانی و شهری هم “بیگلریها” و وعده های انجام نشده شان مثال زدنی ست و در سطحی پایین تر یاران “شورای شهری” هم می تواند از این دست مثال ها باشد که الحق و الانصاف در روزهای مسندشان به خصوص در ایام باقیمانده بیشتر از صداقت در یک خدمت شهری، به فکر انتخابی دوباره در دوره بعد هستند و هم اکنون که در حال مطالعه این نوشته هستند مثال ها و ترفندهای به کار برده شده گذشته و آینده سناریوی عوام فریبی و “فریاد درمانی ها” از جلوی چشمانشان در حال عبور است.

این روزها جنب و جوش های زیر زمینی تعدادی از افراد برای شرکت در انتخابات پیش روی شورای شهر بالا گرفته و بعضی از چهره ها نیز در حال مهره چینی و ائتلاف بندی و کشیدن نقشه هایی با کمترین درصد خطا برای به دست گرفتن معادلات انتخاباتی هستند و با استفاده از تجارب رجال انتخاباتدان یا فالگیران انتخاباتی به آموزش های تخصصی به مهره های خود می پردازند و آنها را به قلب مردمان حاشیه می فرستند تا با رفتارهای مردم پسند و نشستن پای درد دل آنها به چهره های یک ساله تا زمان شروع انتخابات تبدیل شوند.

اما چند نمونه از ترفندهای افراد پوپولیست را به اقتضای شرایط روز شهری، استانی و کشوری مثال می زنیم که در انتخابات آتی ( ریاست جمهوری و شورای شهر ) افراد “فرقه مردم فریب” را بهتر بشناسیم.

رئیس جمهور:

۱) مستقیما از فقر می گوید و دلار و طلا را چاشنی بحث هایش قرار می دهد.
۲) یارانه را افزایش یا تغییر می دهد و مثلا در قالب سهام، آن را تحویل مردم می دهد.
۳) نفت را سر سفره های مردم می برد و در لیوانهایشان می ریزد تا به جای خون نفت در رگهایشان در جریان باشد .
۴) قیمت بنزین را کاهش می دهد و سهمیه آن را افزایش می دهد.
۵) تحریم ها را بر می دارد.
۶) قیمت دلار را به زیر پنج هزار تومان کاهش می دهد.
۷) از ایجاد کانال ارتباطی و گفتمان با آمریکا حرف می زند.
۸) مسکن ملی را در اسرع وقت تحویل می دهد.
۹) دور جدیدی از تسهیلات عالی برای ازدواج جوانان را به آنها تبریک می گوید.
۱۰) حجاب اجباری را منافی با شعور ایرانی می داند و به قول احمدی نژاد می گوید؛ حالا با چند تار مو که بیرون باشه آسمون به زمین نمیاد.
۱۱) قول احداث شهرک های صنعتی را به مناطق محروم می دهد.
۱۲) مردم کوردستان را مردمانی والا منش، غیور و شجاع اما فقیر می داند و قول احیای بازارچه های مرزی و منطقه آزاد تجاری و ساماندهی اوضاع “کولبران” را می دهد.
۱۳) کرونا را ریشه کن می کند و قول قرنطینه های بلند مدت با تسهیلات “دم دری” را می دهد.
۱۴) کاندیداهای دیگر را متهم به ظلم بر مردم در مسندهای قبلی شان خطاب قرار می دهد.
و الی ماشالا . . .

اما ترفندهای رای آوری برای انتخابات شورای شهر

شخص کاندید:

۱) بیشتر در حاشیه های شهر آفتابی می شود.
۲) از لباس محلی ( که واو پانتول ) استفاده می کند.
۳)اگر زن باشد عکسی را روی پوسترش تعریف می کند که مالک آن را در هیچ شوی لباس و کنسرتی نمی توان یافت و همین تصویر آرای زیادی را به صندوقها خواهد کشاند.
۴) اگر در وضعیت کرونا نباشیم، مسجدها و مراسمات ختم را قوروق می کند.
۵) مدام دست راست به سینه دارد که نشان از ارادت و احترامی ملکوتی به مردم داشته و چپ و راست به مردم سلام می دهد حتی به کسانی که قبلا اگر آنها را رودرو می دید راهش را کج می کرد.
۶) به چهره های معتمد و مردم دار، معلمین، ریش سفیدان، ریاست هیئت های ورزشی، سمن ها، فعالین اجتماعی، نویسندگان، روسای موسسات، هنرمندان، قهرمانان، مربیان، مجتمع های مسکن مهر و غیره سر می زند و ارادتی فرا تصور نشان می دهد.
۷) برای شهر اعتبارات استانی جذب می کند.
۸) نماینده و رئیس جمهور را به پیگیری برای اوضاع و تنگناهای معیشتی مردم فریاد می زند.
۹) تمامی خیابان ها و کوچه ها را بازسازی و آسفالت ها را نوسازی می کند.
۱۰) تمامی قوانین کمسیون ماده صد و ماده پنج را به سمت منافعِ مردمِ تنگ دست انعطاف می دهد.
۱۱) از جذب سرمایه های خارجی و کشوری می گوید و شهرستان را جزء منطقه آزاد تجاری می کند.

۱۲) ارتباطش را با مدیران شهری و استانی عالی معرفی می کند و وقتی بین جمعیت قرار گرفته خیلی ماهرانه در توهم با نماینده و فرماندار و شهردار و مدیران شهری تماس گرفته و با تُن صدای بالا وعده هایی را از ایشان می گیرد.
۱۳) وعده انتخاب شهرداری را می دهد که در سطح شهرداران کلان شهرهای دنیا چون “توکیو” قرار دارد.
۱۴) پروتکل های کنونی را برای مبارزه با کرونا غلط می بیند و پروتکل پیشنهادیش به کمیته بحران شهرستان را که چاره گر نهایست منوط به پیروزی در انتخابات ارائه می دهد.
۱۵) خود را از خانواده ای فقیر و درد آشنا معرفی می کند.
۱۶) طی یکی دو روز هفته تبلیغات، آنقدر شعارهایش را فریاد زده که صدایش گرفته و در روز سوم، شما صدای گرفته و قیافه مظلومانه او را در چهره ای قهرمانانه تداعی می کنید که برای واخواهی حقوق از دست رفته مردم چه کارهایی که نکرده.
۱۷) ظرفیت و پتانسیل های شهرستان را آنقدر بزرگنمایی می کند که اولین پیشنهادش به نماینده مجلس را برای استان شدن شهر، وعده می کند.
۱۸) دست روی نقطه بعضی از ارزش های عمومی گذاشته و مانند تعدادی از کاندیداهای ادوار قبل سراغ شیوخ معروف منطقه رفته و از او طلب امداد غیبی و ماورائی می کند و ارادت خود را به خاندان شیخ بیش از پیش با تجدید بیعت مستحکم می کند.
و صدها مثال دیگر از این داستان که پایانی ندارد.

متاسفانه چون فواصل دوره های انتخاباتی چهار ساله می باشد و فشارهای روحی و روانی روزمره و ساعتی مردم، مدام رو به افزایش است این فاصله زمانی برای اقشار آسیب پذیر چهار قرنی گذشته و خاطرات روزهای تبلیغ و انتخابات تا حدودی از اذهان عمومی پاک شده و احتمال افتادن در دام شعارهای کاندیداتورهای فرصت طلب زیاد می باشد، پس گاه گداری مرور کردن این دوران و فریادهای گوش خراش باند و بلندگوهای میدان آزادی( به ر گاراج ) و سخنرانی های ناجیان مردم از واجبات این روزهاست.

البته با جهشی نسبی در شعور سیاسی مردم به واسطه توسعه ارتباطات و دسترسی به حوزه آگاهی در اینترنت و دنیای مجازی تا حدودی کار کاندیداها مشکلتر و ورق های آسشان کمتر و باید روش بازی را تغییر داده و به اصطلاح باید رو بازی کنند که اگر گافی انتخاباتی بدهند به واسطه نظارت دوربین های فعالین اجتماعی گیرنده های مردمی از دسترس خارج شده و بی اخلاقیهای انتخاباتی موجب شرکت حداقلی مردم در انتخابات و حضوری کم رنگ پای صندوق های اخذ رای خواهد شد.
و در نهایت حد اقل کاری که از دستمان بر می آید، حراست از شعور اجتماعی و مالکیت سیاسی بر خاک و بومی ست که متعلق به فرزندانمان است

چون
“پوپولیسم شاخه ای از شعبده بازیست زیرا ما را با ترفندهایش از حقیقت دور می کند و آنچنان ماهرانه واقعیتی دیگر را خلق می کند که سال ها زمان می برد تا متوجه حقیقت شویم.”