رئیسی برای کوردستان چه چیزی می‌آورد

یادداشت سردبیر

یقینا سفرهای روئسای جمهور به استان‌های کشور می‌تواند حاوی اعتباراتی خاص بر اساس نیازهای آن‌ها باشد اما با برگشتی به سفرهای دیگر رئیس جمهورهای ایران به کوردستان، می‌توان به این نتیجه رسید که دستاوردهای اینگونه سفرها کمتر یا حتی لاینحل برای نیازها و مسایل اساسی مربوط به منطقه بوده است که نمونه بسیار پررنگ آن بحث معادن و خطوط مرزی این استان است که می‌تواند با بهره‌گیری و برداشت پتانسیل‌هایش، کار کوردستان را کارستان کرده و آن را به یکی از استان‌های ثروتمند تبدیل کرده و استفاده از این قاعده چیزی فراتر از حل نیازها، به سمت توسعه و پویایی ماندگار و حاصل خیز در امر اقتصاد منطقه باشد.

اما اینکه اصطلاحا دلیل بیرون نکشیدن این پتانسیل‌ها و ذخایر در خاک کوردستان که مردمانی همیشه نیازمند با درصد فقر بالا دارد چیست، در اگر و اماهای همیشگی باقی مانده و تاکنون در پروسه‌های دموکراسی و انتخاب و ارسال نمایندگان به بیخ گوش مسئولین تهران نشین هم نتوانسته‌ ضرورت‌های مورد نیاز کوردستان را آنچنان به دولت و مجلس برساند که حداقلی‌ها را هم به این منطقه بکشاند.

در اینکه تا کنون نتوانسته‌ایم جوابی برای حل معمای کوردستانِ خشکستان بیابیم، بماند اما نزدیکترین جواب که قریب به اتفاق مردمان کورد بر آن توافق نظر دارند، عدم کفایت نمایندگان و مسئولینی‌ست که به عنوان منتخب در جایگاه مدافعین آن‌ها قرار می‌گیرند.

تجربه ثابت کرده که اگر کسی از فعالان اجتماعی،رسانه ای یا نماینده قشر روشنفکر و دغدغه‌مند در شرایط بازدید مسئولین از کوردستان خواسته باشند تمام قد تمامی مشکلات را به گوش بازدید کنندگان بلند رتبه کشوری برسانند، تعدادی از همین مسئولین، سدی برای این اقدام بوده‌اند که مبادا شخص رئیس جمهور یا وزیر و یا هر شخص بلند پایه‌ای از نکرده‌های ایشان مطلع شده و خدای نکرده آن‌ها را بازخواست یا از مسئولیتشان خلع نماید.

خواه ناخواه رئیس جمهور یکشنبه از خاک کوردستان خارج شده و شاید تا پایان دوره ریاست جمهوری هم دیدار دیگری با عنوان سفرهای استانی در دستور کار ایشان برای آمدن به کوردستان وجود نداشته باشد اما اینکه آقایان مسئول چگونه و با چه جسارتی بخواهند توجهات رئیس جمهور و هیئت همراه را به رفع نیازهای چند دهه‌ای کوردستان جلب کنند را در آینده‌ای نچندان دور در رفع نیازهای کوردستانِ لایق خواهیم دید.