مناسبت ها بهانه است، دلتنگی ها را کجا خالی کنیم

نوشته های مشابه

مناسبت ها بهانه است، دلتنگی ها را کجا خالی کنیم

شب یلدا شاید بهانه کوچکی باشد برای دور شدن، فاصله گرفتن و فراموش کردن ترس های روزانه، دغدغه های شبانه، نگرانی های ساعتی و دلهره هایی که هر لحظه ما را منتظر اتفاق تازه ای می کند.

بیشترین سهم این آشفتگی های درونی و پیکار با دیو درونِ ذهنِ بدون افسار، فرزندانمان هستند که تمامی زوایای زندگی را برایمان پر کرده اند و با جرات آغوشی مطمئنتر از خانه را برایشان نمی بینیم.
در جدال ذهن امیدوارمان با افکاری که مدام تصاویر رنج آور را جلوی چشم می آورند و فیلم های نخواستن ها را روی پرده ذهن نمایش می دهند، باید مدام به فکر گول زدن ذهن باشیم تا بلکم برای دقایقی مسیر افکار را منحرف کنیم.

شب یلدا و شب های دیگر و خندیدنها و بازیها و قهقه ها را با فشار دادن دکمه توقف در یک تصویر نگه داریم و خوب به چهره های این تصویر نگاه کنیم در همه آنها یک چیز مشترک می بینیم، خوب به این تصویر دقت کنید.
نقطه اشتراک تمامی افراد این تصویر یک چیز است، در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟ مناسبت ها بهانه است، دلتنگی ها را کجا خالی کنیم

چکار کنم؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

کار از دعا و التماس و تلاش بیشتر و خیلی چیزها گذشته، جرات نوشتن جمله امیدوار باشیم را هم نداریم چون معنای خود را از دست داده، تنها چیزی که به ذهنمان می رسد همان چیزیست که در تمام زوایای ذهنمان وجود دارد و زنده ماندن به آن گره خورده است. مناسبت ها بهانه است، دلتنگی ها را کجا خالی کنیم

به خاطر فرزندانمان چون خودی، خودیتر از وجودمان هستند.

به خاطر همسری که تمام لحظه ها را در کنارم بوده و هست.

به خاطر مادرم که بعد از آمدن من و برادر و خواهرم، دست از خودش بودن کشید.

به خاطر پدرم که تا چشم تو چشم می شویم انگار رگ چشم هایش پاره شده و می خواهد زار بزند و دل گرسنه اش را سیر گریه کند.

به خاطر تنها کسی که نام او را عشق گذاشتیم و برای رسیدن به دستانش لحظه شماری می کنیم.

افکار و امیال و خواستن ها را روی این بهترین امیدهای زندگی قفل می کنیم و دکمه حرکت تصویر ایستاده بالا را می زنیم و از نگاه کردن به بهترین های زندگی لذت می بریم.