نوشته های مشابه
چمدانم را بسته‌ام . . .
ریزان باپیریان
سنگین شده است…
تمام خاطراتم را درونش ریخته‌ام
پر حجم شده است.
برای کشیدنش روی این زمین خاکی کتف‌هایم دردی کمتر از یادآوری آنها باید تحمل کند. پس کیلومتر.ها چمدانم را دو دستی بدنبال خودم می‌کشم…
دور شدم از آن خانه…
از اتاقی که روزگار قدیمم را به تصویر کشیده بود
میدانم سراغم را از تمام رزهای خشک درون گلدان بلوری میگیری..!
رد کشیده شدن چمدانم را دنبال کن…
قبل از اینکه به دریا بسپارمش مرا پیدا کنی با ارزش‌تر است . . .
Latest posts by نیشتمان قلم (see all)
- گلایە بانوان از وضعیت مدیریتی ورزش و جوانان - آذر ۱۳, ۱۴۰۳
- ژاپن برای احیای دریاچه ارومیه ۴.۶ میلیون دلار به ایران اهدا کرد - آذر ۱۳, ۱۴۰۳
- بۆ؛ ف . ی . . . - آبان ۲۹, ۱۴۰۳
